Myanmar: authentiek en veelzijdig

Vanuit Mandalay bracht een korte vlucht (25 minuten) ons naar Heho. Deze vlucht bracht ons in de Shan staat en het landschap veranderde compleet. Deze staat is bekend om zijn landbouw, iets wat we direct merkten bij aankomst want overal op het land is bedrijvigheid.

Langs de akkers reden we richting Pindaya dat bekend staat om zijn grot. In deze grot staan meer dan 8500 Boeddhabeelden. Tijdens de oorlog kwamen mensen hun Boeddhabeeld(en) in de grot plaatsen zodat deze niet zouden sneuvelen tijdens de gevechten. Na de oorlog hebben de mensen besloten hun beelden te laten staan en zelfs uit te breiden met nieuwe Boeddhabeelden. Inmiddels is de grot vol en mogen er geen beelden meer bij geplaatst worden. De Birmezen zouden dit wel graag doen omdat zij vinden dat ze met de schenking van een Boeddhabeeld hun goede wil tonen ten opzichte van Boeddha en dat kan hen alleen maar voorspoed brengen.

Onze volgende bestemming was Kalaw waar we voor 4 dagen een trekking hebben gemaakt. We wandelden langs akkers, door dorpjes en door de glooiende heuvels met een lapjesdeken aan landbouwgrond onder ons. Op sommige akkers waren mensen aan het werk met het plukken van chilipepers, het rooien van de gember of het planten van de knoflook. Uiteindelijk bereikten we na ruim 80 kilometer gelopen te hebben Inle Lake, het bekendste meer van Myanmar. Verder staat Inle Lake bekend vanwege zijn op palen gebouwde dorpjes, de drijvende tuinen en de beenroeiers. Laatstgenoemde hebben een eigen manier van roeien. Ze gaan hiervoor op de boot staan en klemmen hun roeispaan vast met één arm en één been. Met het been maken ze vervolgens een achterwaartse beweging (zie filmpje).

Bij het Inle Lake werden we opgepikt met een boot en voeren we door smalle kanalen waar aan weerszijde mensen aan het werk waren bij de drijvende tuinen. Deze worden gecreëerd door een laag aarde vast te binden met moerasplanten. Daardoor blijft de aarde drijven en kunnen ze verschillende gewassen verbouwen. Het is een feest om door deze drijvende tuinen te varen. Overal om ons heen is bedrijvigheid en varen lokale mensen. Dit is de rest van de dagen ook zo als we dingen aan het Inle Lake bezoeken. We genieten volop van de prachtige dingen die we te zien krijgen. Tot deze categorie behoren ook zeker de traditionele vissers, wat een fotogenieke plaatjes leveren zij op!

Onze laatste bestemming in Myanmar is de omgeving van Loikaw. Deze omgeving is bekend vanwege de verschillende stammen die hier wonen waaronder de Langnekken (Kayan), de Kayah en de Ka Yaw. Ook hier gaan de stammen, net als in Mindat, langzaamaan uitsterven omdat de tradities van deze bevolkingsgroepen niet meer door iedereen van de opvolgende generaties overgenomen worden.

Bij de Langnekken dragen de vrouwen bronzen ringen rondom hun nek om de lengte hiervan te verlengen. Over de reden hiervan gaan verschillende verhalen rond maar niemand weet precies hoe het zit. Ook weten ze niet wanneer deze traditie gestart is. Volgens onze gids krijgen meisjes hun eerste ringen al op jonge leeftijd maar in vergelijking met de oudere vrouwen kunnen deze wel afgedaan worden. Wel zo handig als ze willen gaan slapen, dat ligt toch een stuk comfortabeler dan met zo’n ringen om.

Bij alle stammen valt het ons op dat de vrouwen niet zomaar op de foto willen. Ze willen er namelijk wel op hun paasbest uitzien en gaan zich vooraf dan ook uitgebreid wassen en doen hun haar of hoofddoek ook weer even goed. Tot slot moeten ook alle sieraden netjes omgedaan worden en dan zijn ze er eindelijk klaar voor.

Tot slot nog wat kenmerken van Myanmar:

• Overdag was het warm (25 graden of warmer) maar ’s nachts koelde het op sommige plaatsen behoorlijk af (7 graden)
• Heel veel mensen kauwen op pakketjes met betelnoten en tabak en ze krijgen hier lelijke rode tanden van.
• Regelmatig moest er een plaatselijke gids met ons mee om te kunnen communiceren met de bevolking die allemaal hun eigen dialect spreken en geen officieel Birmees verstaan.
• Overal ligt zwerfafval.
• De mensen zijn arm en daardoor heel erg gemeenschapsgericht. Er heerst een groot gevoel van saamhorigheid.
• Net als overal in Azië is er om je heen altijd geluid.
• Bijna al het werk wordt met de hand gedaan, er zijn eigenlijk geen machines.
• Sinds een paar jaar wordt het land langzaamaan voorzien van stroom, inmiddels heeft ongeveer 50% van het land stroom.
• Stromend water hebben de meeste mensen nog niet.
• De inwoners van Myanmar spreken nauwelijks Engels. Als ze wel Engels spreken dan hebben ze dat schriftelijk geleerd, niet door het te spreken.
• Ze werken overal aan de weg. Het zou handiger zijn als ze eerst het ene stuk af zouden maken voordat ze aan een ander gedeelte beginnen. Ook hier doen ze alles met de hand, behalve het egaliseren. Zo staan mensen o.a. grote blokken steen in kleine stukjes te bikken om dit vervolgens met de hand netjes op het nieuw te vormen wegdek neer te leggen waarna er vervolgens, handmatig, met grote vaten pek overheen gegoten wordt.
• De Aziaten zijn altijd vriendelijk maar de Birmezen spannen de kroon. Je bent altijd welkom bij hen thuis waar ze thee of wijn serveren met plaatselijke hapjes.

Onze conclusie:

Myanmar is voor ons het meest authentieke en mooie land van Azië en zeker een bezoek waard! We denken wel dat het land in de komende jaren veel gaat veranderen waardoor het minder authentiek zal worden.