Veel toeristische hoogtepunten, maar ook een aantal onontdekte plekjes
27 maart 2024 - Dead Sea, Jordanië
Eíndelijk is het dan zover en start onze eerste reis en Jordanië is het land dat we gaan bezoeken.
Op onze eerste dag bezoeken we Jerash en Madaba. Jerash is een ruïne complex met Romeinse opgravingen waarvan sommige goed bewaard zijn gebleven. We zagen o.a. kerken, stadspoorten, kathedralen, theaters en een paardenrenbaan en daar tussenin staan wat souvenirstalletjes waarvan de verkopers ook zeer vriendelijk blijven als je niets van hen wilt kopen.
Madaba staat bekend om zijn mozaïeken. Het oudste en bekendste mozaïek is een mozaïek van een landkaart van de regio uit de 6de eeuw. Wij vinden andere mozaïeken net zo mooi als deze, maar voor deze komen mensen speciaal naar Madaba. Verder heeft Madaba iets wat je in weinig Jordaanse steden zal vinden: een klein en sfeervol centrum met veel souvenirwinkeltjes en terrasjes. Omdat de stad overwegend christelijk is mag je er ook alcohol bestellen, wat in de rest van Jordanië vaak niet kan vanwege de islamitische geloofsovertuiging.
Onze reis gaat verder via Mount Nebo en wadi Numeira naar de dode zee. Mount Nebo is de plek waar Mozes uitkeek op het beloofde land. Mozes beklom deze berg aan het einde van zijn leven om het Heilige Land te kunnen zien. Toen hij bovenop stond gunde de Heer hem dat zicht ook en nadat hij het beloofde land gezien had stierf Mozes.
In de wat onbekendere Wadi Numeira zijn we verbaasd over de beek die er nog doorheen stroomt. We hadden namelijk gelezen dat er geen water in deze kloof zou zijn. We "hoppen" dus steeds over een paar stenen heen om met droge voeten weer verder te kunnen wandelen aan de andere kant van de beek. Het eerste gedeelte is aardig, maar daarna wordt het pas echt mooi als de kloof steeds nauwer wordt. Na een tijdje komen we op een punt dat de kloof te nauw (of de beek te breed) wordt waardoor we niet meer met droge voeten verder kunnen. Hierop draaien we om en lopen dezelfde weg terug.
Bij de dode zee zien we vanaf verschillende uitzichtpunten de blauwe zee met aan de zijkanten de witte afzetting van het zout. Een prachtig gezicht om te zien, zeker als de zon de kleuren van het water nog extra belicht. De dode zee is het laagste punt op aarde en ligt 430 meter onder zeeniveau. In 40 tot 50 jaar zal de zee helemaal gaan opdrogen omdat er niet genoeg vers water bij komt. Dat houdt in dat het water dat er nog is steeds zouter wordt, waardoor het sneller zal gaan verdampen door de warmte.
De dode zee staat er om bekend dat je er in blijft drijven en dat willen wij natuurlijk ook proberen. Het schijnt helend te zijn als je je vooraf helemaal insmeert met de donkere kleimodder die in grote bakken bij alle hotels staan. Dit doen we dan ook (het lijkt net of we wetsuits aan hebben) en dan lopen we rustig, met waterschoenen aan het water in. Dit doen we aangezien de bodem van de zee vol ligt met zoutkristallen wat nogal pijnlijk is aan de voeten. Als we ons rustig achterover laten vallen voelen we meteen dat we weer richting de oppervlakte gaan en dat we dus zonder moeite blijven drijven.
We laten de dode zee achter ons en gaan verder richting wadi Bin Hammad, een onbekende wadi, waarvan we prachtige foto’s hebben gezien. Normaal gesproken moet je entree betalen om de wadi te bezoeken, maar omdat het Ramadan is heffen ze geen entree. Dat is onze eerste meevaller. De tweede meevaller volgt ook al snel. We moeten bij deze wadi door het water lopen en daarom trekken we onze Teva's aan. Helaas blijkt de zool van Antwans Teva los te zijn en dus zal hij met zijn schoenen door het water moeten. Daar is echter weer de reddende engel in de vorm van de Jordaanse "beheerder" van de canyon. Hij heeft nog wel een paar schoenen staan die Antwan kosteloos mag lenen. Wat een fijne oplossing!
Dan starten we onze wandeling en vanaf seconde één is het prachtig. Wij hebben al veel gezien in ons leven, maar hier blijven we ons verbazen over het natuurschoon van deze wadi. Ons tempo is dan ook echt niet snel, want we staan heel vaak stil om te fotograferen en te genieten. Deze kloof heeft echt 2 gezichten: het eerste gedeelte "tot de steen" en het gedeelte "achter de steen". "De steen" is een megakei waar we onderdoor moeten kruipen (door het water) en voor die steen is de wadi wat breder met meer vegetatie.
Na de steen is er minder begroeiing, maar zijn de wanden donker met opvallende groene en oranje tinten. Overal drupt water vanaf en de kloof is veel nauwer. Je hebt van die momenten dat foto's, ook al zijn ze nog zo mooi, niet uit kunnen drukken hoe mooi het was en dat is in dit geval het geval. Kijk dus maar naar de foto's en bedenk er dan maar bij dat het in het echt nog véél mooier was.
Vervolgens gaan we verder naar Aqaba. Onderweg hier naar toe komen we af en toe een dorpje tegen en de dorpen en steden in Jordanië zijn een mengelmoes van diverse huizen. Van grote nieuwbouwhuizen tot primitieve tenten zonder sanitair, stromend water en elektriciteit en alles daar tussenin wat je maar kan bedenken, van klein tot groot en van sober tot zeer luxe. Datzelfde geldt ook voor de auto’s hier: het meeste wat hier rond rijdt is oud, maar er rijden net zo goed elektrische auto’s rond. In dat opzicht is Jordanië wel een land van contrasten. Waar ze echter allemaal gelijk in zijn: ze zijn allemaal vriendelijk en willen weten waar je vandaan komt. Als je dan zegt dat je uit Nederland komt, dan verwelkomen ze je meteen in Jordanië.
Aqaba is een toeristische trekpleister waar de resorts aan zee in het piekseizoen meestal uitpuilen. Nu is het echter nog te vroeg in het seizoen en op dit moment merk je ook dat het in Jordanië erg rustig is met toeristen door het conflict in Gaza. Ons hoor je niet klagen over die rust, maar voor de mensen hier is het wel sneu. Toerisme is voor hen een zeer belangrijke bron van inkomsten en die lopen zij nu mis. Waar we ook merken dat het rustig is, is in Petra. Waar normaal gesproken, afhankelijk van het seizoen, 1500 tot 5000 mensen per dag Petra bezoeken, zijn dat er nu maar slechts een paar honderd.
Petra is één van bekendste en grootste toeristische bezienswaardigheden van Jordanië en een eeuwenoude en unieke stad die is gemaakt door een relatief onbekend volk: de Nabateeërs. Eeuwen geleden bouwden zij een stad die verborgen lag in de bergen. Daar hakten zij een unieke stad met huizen, tombes en tempels uit de rode en oranje rotsen. Hierbij lieten zij zich inspireren door de Griekse, Romeinse en Egyptische bouwstijlen. Omdat de Nabateeërs ook een ingenieus watersysteem aanlegden kon de stad lange tijd bloeien op een afgelegen plek. Uiteindelijk werd de stad in de 8ste eeuw verlaten na zware aardbevingen.
Tot op de dag van vandaag is men het er nog niet over eens wat de functie van Petra was. De één zegt dat het een heilige stad was waar de belangrijkste bewoners werden begraven, terwijl een ander het ziet als een welvarend handelscentrum. Feit is wel dat het inmiddels op de lijst staat van de 7 nieuwe wereldwonderen. In 1812 werd de stad herontdekt door een Zwitser en vanaf toen is het een toeristische trekpleister geworden. Overigens is er tot op heden maar 20% van de oude stad ontdekt.
In Petra nemen we de achteringang om vervolgens alle hoogtepunten van het complex te bekijken: kloosters, tempels, tombes, de overblijfselen van de kerk, het theater en de schatkamer. Als je plaatjes googelt van Petra dan vind je eigenlijk alleen plaatjes van de schatkamer, maar het complex is dus veel uitgebreider. Waar we ook heel erg van genieten zijn de prachtige structuren die op verschillende plekken te vinden zijn. Een bezoek aan Petra is niet compleet zonder ook een bezoek te brengen aan little Petra. Dit complex is veel kleiner, en voor ons minder indrukwekkend, dan het grote Petra.
Na Petra is de volgende toeristische trekpleister van het land aan de beurt: Wadi Rum. Als veel mensen aan een woestijn denken dan denken ze aan grote uitgestrekte vlaktes met heel veel zand. Wadi Rum is toch wel anders. Het zand is er zeker, in veel verschillende kleuren ook, maar er zijn ook heel veel (reusachtige) zandstenen rotsen in het landschap. We genieten dan ook van prachtige zandstenen rotsformaties en verschillend gekleurde zandduinen die afsteken bij de strakblauwe lucht.
Voor Wadi Ghuweir hadden we 2 pogingen nodig. De eerste poging kon namelijk niet doorgaan vanwege het slechte weer. Als je namelijk door een kloof loopt bij (hevige) regenval, dan kunnen er flashfloods ontstaan. Bij een flashflood stijgt het water zeer snel, wordt het een grote kolkende massa en kan je als mens nergens naartoe vluchten, waardoor je mee gesleept kan worden door het water. Dit kan in de meest gunstige gevallen tot serieus letsel leiden, maar in het slechtste geval tot de dood. Een risico wat we dus niet wilden nemen.
Deze wadi, die door de meeste toeristen als de mooiste wadi van Jordanië wordt gezien, bestaat uit 3 delen: de rode kloof, dan het natte en groene gedeelte en tot slot de zwarte canyon. We genieten van wat we zien, maar komen ook geregeld voor uitdagingen te staan. We moeten regelmatig obstakels overwinnen, van grote hoogtes springen of door diepere stukken water waden. Zeker voor Antwan zijn het af en toe heftige obstakels vanwege de naweeën van zijn hernia. Ik ben dan toch veel flexibeler. Al moet ik ook zeggen dat ik ook trots op mezelf ben. Normaal gesproken gaan we deze uitdagingen uit de weg en ik had vooraf niet gedacht dat ik deze dingen zou durven.
Jordanië is een land wat al héél erg lang op ons lijstje stond, maar waar we nog steeds niet waren geweest. Het is een land waar we ons zeer welkom voelde, waar we prachtige dingen gezien en gedaan hebben en waar we fantastisch gegeten hebben. Het enige minpuntje was de temperatuur. We hebben het zeer regelmatig koud gehad. De temperaturen waren ’s nachts vaak onder de 10 graden en als we geluk hadden dan werd het overdag tussen de 15 en 20 graden. Vaak was dat prima te doen als de zon scheen, maar er stond ook vaak een straffe wind die de gevoelstemperatuur omlaag bracht. In Jordanië zijn alle huizen erop gebouwd om de warmte buiten te houden en daardoor was het ook vaak koud in onze accommodaties. Maar goed, dat weer heeft geen invloed gehad op ons beeld van Jordanië, want daar zijn we het over eens: Jordanië is een prachtig land!
Heerlijk om zo op afstand met jullie mee te kunnen genieten!
Hebben jullie in Petra de klim naar het klooster ook gemaakt ?
Ik wens nog een héle goede reis verder en geniet van alles wat op jullie pad komt.
Geniet ervan met verder reizen....
Keer op keer geniet ik van jullie verhalen en foto´s, geniet er samen van! Tot snel met jullie nieuwe blog.
Veel liefs familie McComish (Claire/ Dochtertje Eva) en mijn ouders Janet en Keith
gr femke