De Filippijnen: het paradijs bestaat echt!

Vanuit Myanmar ging onze reis verder naar de Filippijnen, een land dat de sprong en de aanpassingen naar het toerisme al gemaakt heeft.

We maken hier meteen kennis met “de andere toerist”: de toerist die komt voor een heerlijk zorgeloze en relaxte vakantie met veel zon, zee en strand. Het was voor ons even wennen om in het drukke hectische Coron te beginnen na de rust van Myanmar. Overal waar je loopt zie je toeristen, is geluid en wat een lelijke plaats is het. De volgende dag komen we er echter achter waarom er vele toeristen naar deze omgeving komen want als je met een boot de zee op gaat dan maak je kennis met een hele andere wereld, de wereld van natuurschoon. Grote oprijzende kalksteenrotsen, prachtige helder groen blauw water en dan heb je nog niet eens onder water gekeken want daar zijn de mooiste koralen en schitterend gekleurde vissen in allerlei formaten en kleuren. Wat een pracht en praal!

De volgende dagen maken we een 5 daagse boottocht waarbij we genieten van tropische (onbewoonde) eilandjes, de schitterende onderwaterwereld (ik zie zelfs een rog zwemmen!), het heerlijk gekleurde water en het relaxte leven. We stappen zelfs helemaal uit onze comfortzone door 2 dagen in een tent op het strand te slapen en wat genieten we hier van! Aan alle mooie dingen komt een einde en dus komen we uiteindelijk aan in Sibaltan waar we een  nachtje slapen voordat we verder gaan naar El Nido.

El Nido is een van de meest drukke en toeristische plaatsen van de Filippijnen maar omdat we een hotel redelijk uit de drukte hebben vliegt de plaats ons niet zo aan als Coron. We zijn hier gekomen voor een combinatie van relaxen en dingen ondernemen en die combinatie bevalt ons prima. We maken een boottocht, bezoeken strandjes en gaan ’s avonds vaak naar het dorp waar een gezellige sfeer hangt.

In El Nido maakt men overigens ook heel verantwoorde keuzes. Zo kan je nergens plastic verkrijgen: de rietjes zijn van papier of bamboe en in de supermarkt krijg je in plaats van een plastic tas een papieren zak om je boodschappen. Verder mogen er op excursies geen plastic flessen mee, ligt er geen rommel op straat en wordt op verschillende punten het afval gescheiden. Een voorbeeld voor vele andere steden en landen in de wereld.

Na het eiland Palawan reizen we door naar Bohol. De reden waarom de meeste mensen hier komen zijn de Chocolate Hills. Midden in een vrijwel vlakke omgeving staan deze heuvels die bedekt zijn met gras. Tijdens de droge tijd kleurt het gras bruin en lijken de heuvels op ‘chocolade heuvels’. Ook wij gaan deze heuvels natuurlijk bekijken en omdat we een scooter hebben tuffen we na het bezoek aan het uitzichtpunt ook nog door de omgeving waar je eveneens, maar op een andere manier, zicht hebt op de Chocolate Hills. Hier zien we geen enkele toerist en genieten we samen van de mooie landschappen.

Verder bezoeken we op Bohol een tarsierpark. Deze diertjes, een primatensoort en in het Nederlands ook wel spookdiertjes genoemd, kunnen tot 12 centimeter groot worden met een staart tussen de 20 en 25 centimeter lang. Het opvallendste kenmerk zijn echter zijn ogen die zo groot zijn omdat hij in het donker goed moet kunnen zien.

Ook zien we nog vuurvliegjes, bezoeken we enkele watervallen en een vlinderboerderij, maken we een mountainbike tocht, bezoeken we heel veel stranden en gaan we zwemmen met walvishaaien. Deze grote (gemiddeld 8 meter lang)  blauw/ grijs gekleurde haaien met witte stippen zijn relatief ongevaarlijk voor mensen. Als mensen al gewond raken door deze beesten dan is het omdat ze de walvishaai te dicht genaderd zijn en geraakt worden door zijn staart. Vanwege het troebele water is ons zicht echter niet geweldig en dus bekijken we deze dieren grotendeels vanuit de boot. En daar hadden we dan heel erg lang op gewacht. Om 6.15 uur kwamen we namelijk al aan en moesten we in de eerste wachtruimte plaatsnemen. Om 7.00 uur mochten we betalen en door naar de tweede wachtruimte. Om 7.30 uur was er niets, om 8.00 uur ook niet, om 9.00 uur nog steeds niet, net als om 9.30 uur. Om 9.55 uur gingen we dan ook naar de receptie om ons geld terug te halen. Toen we net op het punt stonden om op onze scooter te stappen en weg te rijden ontstond er consternatie en bleken de walvishaaien aanwezig te zijn. Wij dus snel terug, op de boot en het water in. De rest is bekend.

De laatste paar dagen brachten we door in Panglao. Ondanks het slechte weer hebben we een aantal watervallen bekeken en zijn we nog een keer wezen snorkelen. Hierbij zagen we o.a. zeeschildpadden die we nog niet eerder gezien hadden.

En dan zitten de 3 weken in de Filippijnen er alweer op en is het tijd om naar Nieuw-Zeeland te gaan. Dit was vooraf het land waar we ons het meest op verheugden, mede door onze manier van reizen met de camper. We zijn benieuwd of het onze verwachtingen waar gaat maken.