Montenegro: een klein land vol diversiteit

De grenscontrole bij Montenegro duurt niet lang maar is wel ouderwets: we moeten met onze paspoorten en de groene kaart naar het douanekantoortje en krijgen een stempel in ons paspoort. Daarna gaat de slagboom open en mogen we Montenegro in.

De eerste dagen verblijven we in de baai van Kotor, één van de toeristische trekpleisters van het land en één van de mooiste baaien die we ooit gezien hebben. De baai is wel een beetje te vergelijken met de Noorse fjorden, alleen waar in Noorwegen het weer nog wel eens een probleem wil zijn is dat hier geen enkel probleem, het is gemiddeld rond de 30 graden en zonnig. De hoge, ruige en donkere bergen rijzen op langs het schitterend blauwe water en de grillige pieken omlijsten pittoreske stadjes. Tijdens een rit over de Serpentine Road (normaal gesproken in het hoogseizoen niet te rijden vanwege de vele toeristen) vergapen we ons aan al dat moois en willen we na elke haarspeldbocht wel stoppen om nogmaals naar dit moois te kijken.

Het plaatsje Kotor is één van de bekendste stadjes in deze buurt. Het wordt omringd door een stadsmuur en het oude centrum heeft veel smalle straatjes, leuke pleintjes, oude gebouwen (waaronder heel veel kerken) en gezellige terrasjes. Wij vinden Perast echter het leukste dorpje dat we bezoeken, voor ons is dat echt een pareltje. Waar we ook van genieten is het uitzicht op Sveti Stefan. Dit schiereiland net voor de kust is alleen voor de allerrijksten, die voor €1000,- per nacht lekker kunnen slapen op het eiland. Dat was ons net iets te gortig 😊. Wij zijn echter ook echte natuurmensen en daarom kunnen we een bezoek aan het Lovcen NP zeker niet overslaan. We genieten hier van de natuur en de vergezichten die we krijgen op de baai van Kotor.

Naast het bezoeken van de bezienswaardigheden in de baai nemen we ook de tijd om te relaxen. Ons huis met zwembad leent zich daar prima voor. We kunnen hier ook genieten van spectaculaire zonsondergangen, op sommige dagen lijkt het of moeder natuur de hemel steeds in andere tinten verft.

Na de  kust trekken we verder richting de bergen en dan wordt Montenegro echt het land waar we van houden. Vier dagen lang wandelen we in Durmitor NP. In Durmitor vind je ruige bergen met prachtige structuren, vele meren/ meertjes, eeuwige sneeuw, uitgestrekte weides en kloven waarvan de Tara kloof de bekendste is. Deze kloof is 80 kilometer lang, de diepste van Europa met zijn 1300 meter en een van de grootste van de wereld. Het gehele park staat in deze tijd van het jaar in bloei en we genieten dan ook van de vele wilde bloemen die we werkelijk overal zien. Ook rijden we de Panoramawegen die door het gebied lopen en daarbij krijgen we schitterende uitzichten. Een prachtig uitzicht hebben we ook als we met de zipline over de canyon “vliegen”.

We genieten volop in dit prachtige park waarvan we het gevoel hebben het bijna helemaal voor ons alleen te hebben en het is voor ons zeker één van de mooiste berggebieden die we ooit bezocht hebben.

Onze volgende bestemming is het meer van Skadar, een meer op de grens van Montenegro en Albanië en het grootste meer van de Balkan. Het meer staat bekend om zijn typische bootjes, om de vele waterlelies en door de pelikanen die in het park leven (die we overigens niet gezien hebben). Bijzonder is ook dat de waterstand heel erg kan fluctueren. Tussen het einde van de zomer en de hoogste waterstand kunnen meters verschil zitten. In de buurt van het meer rijden we ook nog rond en daarbij krijgen we prachtige uitzichten op de kronkelende rivier die uiteindelijk uitkomt in het meer van Skadar. We herkennen in één van de punten de Horseshoe Bend uit Amerika en zo wordt het punt hier overigens ook omschreven, de Horseshoe Bend van Montenegro.

Wat we van tevoren niet wisten van Montenegro maar wat we wel erg leuk vinden is dat er overal kloosters zijn. We bezoeken veel van deze, vaak kleine, geloofsgemeenschappen en kijken bij sommige kloosters onze ogen uit. In het kleine Piperske Celije klooster krijgen we een zeer uitgebreide rondleiding door een bevlogen non die helemaal in haar element is dat ze ons dingen uit kan leggen over het klooster. Deze jonge vrouw, ze is pas 30, heeft een aantal jaren geleden bewust gekozen om het klooster in te gaan. Regelmatig treffen we zo bij de kloosters jonge vrouwen aan die bewust deze keuze gemaakt hebben, iets wat bij ons in Nederland ondenkbaar is. Het klooster van Ostrog is ook een bijzonder klooster. Hier komen voor de verandering héél veel mensen aangezien het de belangrijkste heilige plek is voor de Servisch Orthodoxe Christenen. Het klooster is gebouwd in een rots en staat op een hoogte van 900 meter. In het klooster kan je de kist met daarin het lichaam van de heilige Sint Basiliek van Ostrog (Sveti Vasilije Ostroški) bezoeken. Vasilius heeft gedurende zijn leven vele wonderen verwezenlijkt en heeft dit klooster ook opgericht. Vanuit de hele wereld komen dan ook pelgrims naar deze heilige plaats omdat zij geloven dat het lichaam van Vasilius wonderbaarlijke en helende krachten heeft. Wat wij heel erg mooi vinden in het klooster zijn de prachtige mozaïeken.   

Wat hebben we verder nog gezien? Een kronkel in de rivier, de oude stad van Bar, de schitterende kerk van Bar en een aantal mooie meren.

We hebben enorm genoten van dit veelzijdige en diverse land waar we ons elke keer weer bleven verbazen over al het moois dat er te zien is.