Steeds verder richting het zuiden

Na Portugal vervolgen we onze weg richting het oosten waarbij we het Nationale Park Saksische Schweiz (Duitsland), alsook Boheems Zwitserland (het Tsjechische gedeelte van het park), bezoeken. Een park dat bij weinig Nederlanders bekend is maar zeer bekend en geliefd is bij de Duitsers. Het park is perfect voor actieve bezigheden zoals wandelen en klimmen. Het gebied bestaat uit een oeroud natuurlandschap met bizarre rotsformaties die door zijn rotspilaren samen een stenen woud lijken te vormen. Tussen de steile rotswanden liggen valleien, kloven en stromen heldere rivieren.

De bekendste punten in het park zijn de Bastei, de Schrammsteine en Carolafelsen en om hier te komen moet je wandelen. Het grootste gedeelte daarvan gaat over ‘gewone’ wandelpaden maar er zijn ook altijd delen bij waar je moet klimmen en klauteren en je aan ijzeren kettingen omhoog moet hijsen om op je eindbestemming te komen. Dat zijn de stukken waar ik het meeste van houd, lekker een beetje uitdaging en inspanning leveren.

In Tsjechië bezoeken we een kloof waarbij we stukken wandelend en stukken varend afleggen. Uiteindelijk komen we aan bij de bushalte waar we de bus terug willen nemen naar de parkeerplaats. Er staat al een stel te wachten en wij informeren bij hen of we hier op de juiste plek zijn voor de bus. Zij bevestigen dit en vertellen dat de bus van 17.05 uur (het is inmiddels 17.15 uur) nog niet geweest is. Vijf minuten later besluit het stel dat ze wel lang genoeg gewacht hebben en dus gaat de man maar eens bellen waar de bus blijft. Kan je je voorstellen dat wij dat zouden doen in Nederland? Het blijkt dat de halte waar wij staan helemaal geen halte meer is (terwijl er wel gewoon een busbordje staat en een tijdschema hangt he) en, oh ja, de bus van 17.05 uur komt pas over 45 minuten bij de nieuwe halte om de hoek. Grrrr. Dat denkt ook het Tsjechische stel en dus stellen ze voor om een taxi te delen. Wat een goed idee! Er blijkt alleen dat er geen taxi’s beschikbaar zijn of ze komen alleen voor een absurd hoog bedrag voorrijden. Daar scheiden dus onze wegen, denken we… Want warempel, daar komt een taxi aangereden die een klant afzet en dan weer richting het dorp gaat en ons vieren best wil meenemen. We besluiten het bedrag te splitsen maar we worden verrast als het andere stel uitstapt (zij staan op een andere parkeerplaats) en de man zegt dat hij ook voor ons betaalt heeft. Ik ben helemaal flabbergasted maar den man staat erop. Wat een ontzettend aardige mensen zijn er toch!

De volgende dag bezoeken we Dresden en wat een ontzettend leuke stad is dat! Dresden wordt ook wel omschreven als het Florence aan de Elbe en die beschrijving snap ik wel. Overal in de Altstad zijn schitterende gebouwen te vinden (én ijssalons). De naam Altstadt is overigens niet helemaal juist. In de Tweede Wereldoorlog is het oude centrum van Dresden bijna volledig verwoest door bombardementen. Na de oorlog had men geen geld voor de wederopbouw en daarom duurde het lang voordat de stad, geheel in oude stijl, opgebouwd werd. Daardoor is het gedeelte Altstadt nieuwer dan het gedeelte Neustadt. Neustadt is een heel ander gedeelte van Dresden waar ook een hele andere sfeer hangt. Het is meer een hippiewijk met veel streetart dat vaak ook een protest is tegen de huidige maatschappij en de daarbij behorende regels. Mocht je ooit in de buurt van deze stad zijn: het is een bezoek meer dan waard!

We laten Duitsland achter ons en gaan verder naar Tsjechië en wel naar zijn hoofdstad Praag. Praag wordt als één van de mooiste Europese steden beschouwd en daar zijn wij het helemaal mee eens, wat een ontzettend mooie stad! Praag, ook wel de Gouden Stad of de Stad met de honderd torens genoemd, ligt aan de rivier de Moldau en bestaat uit zeer diverse bouwstijlen uit allerlei eeuwen. In Praag weet je ook nooit waar je moet kijken want als je links kijkt dan mis je rechts weer iets moois en als je vooruit kijkt dan zie je dat prachtige gebouw achter je niet.

Normaal gesproken trekt Praag miljoenen toeristen maar ook hier hebben wij weer het geluk dat er nu slechts een handjevol te vinden is. Op één van de bekendste uitzichtpunten staan wij gewoon helemaal alleen op de toren, op de Moldau vaart maar een enkele boot, de rij voor die beroemde kerk staat er nu helemaal niet en de toegangsprijzen zijn overal verlaagd om maar meer toeristen aan te trekken.

Wij zijn helemaal niet zo’n stedenfans maar Praag is een stad met een ongekende schoonheid die bij ons zeker een plekje veroverd heeft op het lijstje mooiste steden van de wereld, misschien is het wel de allermooiste stad die we ooit bezocht hebben.

Het plan is om na Praag naar Oostenrijk te gaan maar omdat de weersvoorspellingen erg slecht zijn gaan we meteen door naar Kroatië waarbij we erop hopen dat we Oostenrijk nog aan het eind van onze reis vast kunnen plakken. Onze eerste bestemming in Kroatië is Plitvice. In dit grootste en oudste nationale park van Kroatië vind je meren, watervallen en grotten. In de meren vind je prachtig gekleurd water. Ondanks dat het de tweede keer is dat wij deze bestemming bezoeken genieten we weer optimaal van dit natuurschoon.

Ook bezoeken we het Krka N.P. Dit park is zeer uitgebreid en bestaat uit verschillende gedeelten maar wij komen hier voor de watervallen. De ‘waterterrassen’, met tussenliggende watervalletjes, maken daarbij de meeste indruk op ons.

Kroatië is ook een land van de sfeervolle dorpen en stadjes. Wij bezoeken o.a. Ŝibenik, Trogir, Omiŝ en Dubrovnik. In al deze steden kun je normaal gesproken in het zomerseizoen over de koppen lopen maar nu heerst er vooral een gezellige drukte.

Dubrovnik wordt overigens omschreven als één van de mooiste steden van de Adriatische kust en heeft als bijnaam de parel van de Adriatische zee. Het hart van Dubrovnik is de oude, compleet ommuurde vestingstad die op de Werelderfgoedlijst van de Unesco staat. In de stad kun je ronddwalen door de vele straatjes, een bezoek brengen aan het fort of, wat wij het mooist vonden, wandelen over de stadsmuren. Hierbij krijg je een fraai uitzicht op de stad. Het is ook een stad met een lange geschiedenis en een bewogen verleden. Tijdens de meest recente Joegoslavische Burgeroorlog is Dubrovnik flink gebombardeerd waarna het enige tijd gekost heeft om alles weer op te bouwen.

Nu gaan we naar het onbekendere Europa: Montenegro en Albanië.